Kahramanmaraş merkezli meydana gelen sarsıntılarda, oyuncu Davet Çıtanak anne acısı yaşadı. Çıtanak’ın annesi Nevber Yurdal Çıtanak Hatay’da yakalandığı sarsıntıda hayatını kaybetti.
Annesini kaybettikten sonra yaşadıklarını ve hissettiklerini paylaşan genç oyuncu, toplumsal medya hesabından paylaşım yaptı.
Çıtanak 6 görsel biçiminde paylaştığı yazıda hislerini şu halde anlattı:
“Zorlandım”
Herkese merhabalar. Ben Mehmet Davet Çıtanak. Siz beni Davet Çıtanak olarak televizyondan tanıyorsunuz. Beni daima kanlı-canlı, hareketli gördünüz. Daima yazılanı hayata döndürürken artık en yaşayan hislerimi yazıya dönüştürmeye çalışıyorum. Bir şey yazarken hiç bu kadar zorlanmamıştım.
“Bana savaşmamayı öğreten memleketim”
Ben Mehmet Davet Çıtanak. 10.10.1990’da Hatay’da doğdum. Bir kısmınızın Suriye sandığı, bir kısmınızın terör bölgesi sandığı, bir kısmınızın yaşayan herkesi Arap sandığı, Akdeniz’in kuytu köşesi, medeniyet beşiği, müsamaha diyarı Hatay. Bağımsız bir Cumhuriyet iken oy birliği ile Atatürk’ün mirasına sarılan Hatay. Uğruna kan dökülmeden ülke topraklarına katılan tek vilayet olan Hatay. Benim canım memleketim! Bana savaşmamayı öğreten memleketim… Bana sevmeyi öğreten memleketim… Bana kardeşliği öğreten memleketim… Bana bütün Anadolu’yu konuta sığdırarak öğreten annem! Çocukluk arkadaşlarım, mahallemiz, esnaf komşularımız, sırasıyla evvel oynadığımız, sonra köşesinde oturduğumuz, sonra koşup kaçtığımız, sonra köşesinde takıldığımız ve vakti geldiğinde bavulumuzla köşesini dönüp gittiğimiz sokaklarımız. Sokaklarımızda yankılanan annelerimizin sesleri.
“Kitap için tartışan kadın”
Hepsi 6 Şubat 2023 saat 04.17 itibariyle bir daha ne vakit yaşayabileceğimizi bilmediğimiz ya da yaşayamayacağımızı bildiğimiz anılar oldular. Attığım birinci adımın şahitliğinden tutun da yazdığım birinci hikayenin ilhamı olmaya kadar her anımın en nadide kesimi annemi kaybettik. Çocukken, ölmüş insanların fotoğraflarını gördüm diye kabuslar gördüğüm çok gecem oldu. O yüzden annemin rastgele bir fotoğrafını paylaşmak istemedim. Bu paylaşıma denk gelen kardeşlerim olursa etkilemelerini istemem. Onun yerine hayatı boyunca etrafındakilerle yalnızca ödünç alıp verdiği kitapların sayıları için tartışmış bir bayanı anmak için bana öğrettiklerinden bahsetmek istedim. Böylelikle hepimiz birebir öğretilere sahip olarak gerçek bir aile olabiliriz.
“Gülmekten vazgeçme”
1.
Sevdiğin insanlara onları sevdiğini söyle.
2.
Fedakarlıkla enayiliğin ortasındaki çizgiyi kaçırma
3. Ne
olursa olsun gülmekten vazgeçme
4.
Sonuçları sen dışında kimseyi etkilemeyecekse yanılgı yapmaktan çekinme.
5. Eğer
ahlaki olarak yanılgı yapmıyorsan seni memnun edecek yanlışları yapmakta serbestsin
ve özgürlüğünü sonuna kadar kullan.
6.
Sağlığına her vakit dikkat et.
7. Kitap
okumayı, tatil yapmayı ihmal etme.
8.
Hayatta en evvel kendinden ve kendine karşı sorumlusun. Sorumluluklarını ihmal etme. Özetle; hayatının biteceğini unutmadan ve kırmadan yaşa…
“Kimliğimin yarısı gitti”
Daha birçok öğüdü vardır cebimde kesinlikle. Bunlar beni onun oğlu yapanlar. Antakya’da yalnızca annemi değil, 18 yaşıma kadar attığım her adımı kaybettim. Kimliğimin yarısını kaybettim. Kalanlarla uzun, sağlıklı, huzurlu, bereketli yollarımız olsun. Mühlet içinde takviye olan, yanımda olan, arayan-soran, sarılan, gelen, gelmeyen herkese çok teşekkür ederim. Ben annemin anısına gülmeye ve yaşamaya devam edeceğim. Her memnun anımız gidenlerin ruhuna yarasın. Hepimize geçmiş olsun. Sevgilerimle.
